Roadtrip & Last Chapter

Zoals ik in de vorige blog had geschreven begon ik aan een grote Roadtrip, met twee Duitsers (Tristan & Martin) en de leukste Belg (Sofie). We begonnen met een korte rit naar Geelong, om daar de rest van de kampeerspullen in te slaan en nog de slurpende auto even vol te gooien met benzine. Het kamperen in mei is nogal koud in Victoria, daar kwamen we een beetje te laat achter. Bibberend kwamen we de koude nachten (7°) door met onze zomer slaapzakken en dikke lagen zomerkleding. Ja lieve mensen, het kan ook echt koud zijn in Australië! De Great Ocean Road was prachtig, en het bestaat uit twee delen vind ik. Het eerste deel rij je langs prachtige surfstranden met schattige kleine surfplaatsjes, het tweede deel rij je over de hoge limestone/sandstone kliffen met the famous Twelve Apostels (het zijn er nu maar 6) en de Loch Ard Gorge. Perfecte droomplaatjes daar! Tussen die 2 delen ligt het Otway National Park, waar ik een wilde koala heb gespot (!!!) en we in de bossen met watervallen sliepen.

Toen deze prachtige weg aan afliep reden we omhoog het binnenland in naar The Grampians National Park. Een gebergte dat random uit het vlakke Victoria steekt. Van de schapen en koeien velden naar de bushbush! De rotsformaties waren bijzonder, en we hebben daar prachtige wandelingen gemaakt, helaas door het slechte weer zaten we soms in de wolken waardoor we niet van het uitzicht konden genieten, maarja in de wolken zitten heeft ook wel weer

Even over onze kampeersituatie: in Australië zijn heel veel free campsites waar je dus gratis kan overnachten, soms met wc, soms zonder. We zette dan ergens de auto neer (een aantal keer tussen de kangaroos) en terwijl de boys een vuurtje maakten zette ik en sofie ons roze mini tentje op met luchtbed, picknickleed en slaapzak. De jongens hadden een bedconstructie in de achterkant van de auto, dat ook elke avond weer werd opgezet. Ook hadden we een koelkast en gascooker, met allemaal pannen en bestek. Ik vond het allemaal nog best luxe kamperen!

Na de Grampians reden we door naar Adelaide, een rustige stad waar we allemaal even een dagje voor onszelf hadden, sofie en ik verbleven in een hostel en ik had een lunch met Jelmer Jukema uit Nederland! Verder was de stad leuk maar niet heel erg bijzonder, dus reden we een dag later door omhoog, opweg naar Alice Springs. Die weg was nogal een ander verhaal dan de Great Ocean Road, er was namelijk onderweg vrij weinig te zien behalve de lege vlaktes en heuvels die steeds roder en drogen werden naar mate we dieper het land ingingen. De benzine prijs ging ook steeds meer omhoog wat wel even een domper was voor de sfeer af en toe, maar de prachtige zonsondergangen en maansopgangen en sterrenhemels waren te mooi om ook maar even aan iets negatiefs te denken. We hebben ongeveer een week over het stukje Adelaide-Alice Springs gedaan en onderweg hebben we verschillende detours genomen, eerst naar Flinders Ranges National Park. Een eeuwenoud gebergte met prachtige rotskleuringen en heerlijk uitzicht over 'the gateway to the outback'. Daarna reden we door naar Coober Pedy, de stad die zogenaamd onder de grond is gebouwd zodat het daar standaard een normale temperatuur is in plaats van 40° C. Maar dat bleek niet helemaal zo te zijn, er waren een paar huisjes onder de grond, maar vooral veel schreeuwende Aboriginals die ons Opal steentjes wilde verkopen (een bijzonder gesteente dat in Coober Pedy uit de grond wordt gehaald) we zijn dus maar snel weer verder gereden. We zijn toen naar de Painted Desert geweest, waarvoor we 2 uur heen en 3 uur terug op een hobbelige unsealed road moesten rijden met onze krakende 4WD. Maar dat was het helemaal waard! Een plek die weer op mijn 'mooiste plekken die ik heb gezien' lijstje komt. Goudkleurige heuvels met prachtig uitzicht in the middle of nowhere met niemand en niets om je heen. Meer hoef ik niet te zeggen.
Helaas vond Reinar (de naam van de auto) dit ritje toch niet zo fun en hadden we een lekke band toen we in het volgende plaatsje aankwamen. Het was een schroef die diep doorboord was in de band. Maar gelukkig had Martin de skills van zijn vader gekregen om gemakkelijk even de band te verwisselen, wat een held!

Daarna waren we ready to go again, naar hetgene waarvoor we dit levenloze binnenland inzijn getrokken: Uluru/Kata Tjuta National Park. Je weet wel die grote rode rots die je ziet als je 'Australia' googled. Wat een prachtig ding is dat!! De Uluru is zo bijzonder omdat het enorm veel culturele en spirituele waarde heeft voor de Aboriginals. Ze kwamen naar deze rots voor bescherming, om hun kids te leren over hun voorvaderen en om samen te komen met andere stammen. Ik heb samen met Sofie er omheen gelopen, een rondje van 10km, en daar zagen we dat het niet een gladde steen is, maar dat het ontzettend veel mooie groeven, grotten en gaten heeft met veel kleurverschillen. Die beelden zijn nu alleen opgeslagen in mijn herinneringen want we werden geadviseerd geen foto's te maken vanwege de spirituele waarde: de Aboriginals geloven dat hun voorvaderen nog altijd bij en in de rots zijn.

De Uluru stond als laatste op mijn bucketlist voor mijn tijd in Australië, dus ik was enorm voldaan. De laatste dagen in Australië heb ik besteed met een weekend Coffs Harbour bij familie, een paar dagen in Singleton om afscheid te nemen van de lieve Annie Riley en een paar dagen in Sydney met Marceline, die ook naar huis ging, dus waarmee ik al dat gekke gevoel kon delen (ookal was er eigenlijk vrij weinig gevoel want we besefte beide totaal niet dat dit Australië avontuur over was). 27 mei vlogen we uit Australië, en toen had ik nog 5 dagen om Taipei, Taiwan te verkennen, wat echt een geweldige dikke cultuurshock was, Azië is eigenlijk ook best geniaal! Op dit moment zit ik in mn hostel in het centrum van Taipei, en over ongeveer 24 uur zit ik weer in Nederland!!!

Mijn droom is uitgekomen en geleefd, en dat is echt een onbeschrijfelijk geweldig goed gevoel! Niet normaal hoe dat voelt, maar het is prachtig! Dus mijn tip voor iedereen, follow your dreams!!
Ik ben zo erg gezegend met alles wat ik hier heb kunnen zien en kunnen doen, en alle mensen die ik heb mogen ontmoeten. Alle mooie woorden die ik zou kunnen gebruiken om dit gevoel en avontuur te beschrijven zouden een understatement zijn. THANKYOU AUSTRALIA